يکي از اولين اقدامات رسول خدا پس از هجرت به مدينه، برقرار ساختن پيمان برادري
ميان مسلمانان به صورت دو به دو بود.
اين عملي فوق العاده مهم در تثبيت اسلام در مدينه به شمار مي رود. زيرا از طرفي
مهاجرين مکه با انصار مدينه در طرز تفکر و زندگي فاصله زيادي داشتند و از طرف ميان
خود انصار، يعني ميان دو قبيله اوس و خزرج، دهها سال جنگ و جدال حاکم بود به طوري
که دشمن خوني هم به شمار مي رفتند.
با اين اختلافات شديد، ادامه حيات ديني و سياسي به هيچ وجه امکان نداشت، لذا
پيامبر از طرف خدا مامور شد که مهاجرين و انصار را با هم برادر کند. آنحضرت نيز
ميان آنها پيمان اخوت جاري ساخت. اين پيوند که طبعاً ايجاد آن بر اساس وجوه اشتراک
آنان با يکديگر بود بعد ها همچنين حفظ شد.
مثلاً پيامبر ميان ابوبکر و عمر، عثمان و عبدالرحمن بن عوف، طلحه و زبير پيمان
برادري جاري ساخت. خود پيامبر نيز با حضرت علي (عليه السلام) پيمان برادري بست.
منابع:
فروغ ابديت، ج 1، ص 459 به نقل از سيره ابن هاشم، ج 2، ص 124.
